Doða çalýntýsý gözleri
çalýnmýþ hayatýnla
karamel teninde
sevdim seni
turuncuya inat
hayata umutla
köhneliðe kafa tutarcasýna
çocuk dudaklarýnda
masum masum
gülümsedi Erkut
yýkýldý kabuslarla
baþýmdan dünya…
derme çatma düþlerle
eli elimde günle gezdik
gün boyu
gün yontu
gün kanadý avuçlarýmda
dünden kalan gülüþü hala yanýmda…
sýfýr numara traþ
akan akar burnundan
yüzünde bir sokak kiri
silkeledim gözlerimi
sular neleri paklar
ya hayatý ne paklar
kavruk bir düþ
savruk bir ömür
geçti durdu o gün yanýmýzdan.
ne yana baksan çocuk
Erkut delikanlýydý çoðundan
uysal bir gölden bakýyordu düþleri
yeþil yeþil içtim günü
tek tek dilimden geçti
yeþile ait ne varsa
sözcelerin
tümcelerin
hepsi
sönük kaldý diðerleri...
safran döküldü ömrüme
dudaðým o gün bu gün kayýp
yaz bunu tarih yaz
insan
insana
insan demek…
literatüre bakýnýz.