Bazan geçmez zaman Beklersin...Arasýn diye beklediðin Þifa bekleyen hasta, Yol beklersin özlem ile hepsi olur da; Sen de olmazlar onmazlar... Ne gece sabaha kavuþur Ne gün kucaklar geceyi. Sabýr yumaklarý oluþur sabýrsýzlýkla Beklersin çaresiz Geçmez... Özlemin hasretin büyür, Sen küçülürken Kara kara düþler görürsün Uykusuz gecelerin koynunda. Sensin vaz geçmeyen Zaman deðil... O öyle hýzla geçmiþ ki Saçýndaki beyazlar þahit Yüzünde ki derin çizgiler þahit Gönül bekliyor inatla umutla Ömür bitiyor. Geçmez zannettiģin. Dünyadan gelip geçiyoruz Herkes gibi yaðmur gibi mevsim gibi . Ýki kaþ arasý mesafede çok gibi görünen. Ne çok þey sýgdýrdiģýmýz aslýnda, Bizim içine sýgamadýðýmýz Bir varmýþ bir yokmuþ hayatlar geçiyor. *GÜĹ*
Sosyal Medyada Paylaşın:
bamteli960 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.