Kimi vardýr ki sürer hayatý zevk-i sefada, Kimi vardýr fakr-u zaruret içinde dünyada, Kimi vardýr ki varlýk içinde cefa çeker, Kimi vardýr yokluk içinde sefa sürer.
Öyle bir halet-i ruhiye içinde olmalýki insan, SAADET içinde olmalý, üstünede gelse cihan. Bilsen ne acizdir, kendi nefsi peþinde koþan. Aklýný kullanmayanýn ne farký kalýr mahluktan.
Bilmez misin her kulun bir sýnavý vardýr. Bilmez misin her sualin bir cevabý vardýr. Bilsen mutluluðunda bir formülü vardýr, Çektiklerinin elbetteki bir karþýlýðý vardýr.
Sen hiç boþuna üzmeyesin kendini, Dert etme hiç insanlýk bilmeyeni, Bir görebilsen her þeyin güzelini, KABULLEN HAYATI, OLGUNLAÞTIR KENDÝNÝ!
Mutluluðun formülü þudur bilesin, Her þeye güzel bakasýn, Her þeyi güzel konuþasýn, Her þeyi güzel düþünesin.
Tasa etme ey sevgili...
Zindan etme kendine þu dünyayý. Baþkasýnda deðil, kendinde ara hatayý. Sanmaki bir sen çekersin cefayý. Sefadayken ise, unutma öteki dünyayý. Sosyal Medyada Paylaşın:
ZİNCİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.