düþündüm de þöyle bir senin hiç yoluna çýkmadýlar. ya da çýkamadýlar. ayaklarým adýmlarken bu koca yolu prangasýndan kurtulmuþ bir deli gibi kaybolmuþ umutlarýn esrarengiz bakýþlarýný saklayan gözlerin daraðacýnda asýlý kalmýþcasýna kimseler görmemiþ seni bir ben hariç. gecenin ayazýnda adýmlarken sokaklarý. yitik bir düþü arayan sen beyaza dönüþen saçlarýn umutsuzluðunda biriken o boþ bakýþlarýn sebepsiz bekleyiþlerden biri gibi susmalarým delidir benim arkadaþlarým duvarlar, sokaklar ve kaldýrýmlar. þimdi hepsi hükümsüz ve hepsi yargýsýz infaz kurbaný celladý da ayaklarým atýlan her adým bir infazdý kim ne yaþadý kim ne çekiyor muamma gülüþlerimi söndürdüler. çýðlýklar peþi peþine þimdi içler acýsý bir haldeyiz adýmlarým serseri ve istikametsiz. gecenin karanlýðýnda soðuk üþüþürken üstüme siyah ve beyazdý her þey bir tek vurulduðum yer kanýyordu senin geçmediðin o yollarda. yürüyordum.. ben..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet DEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.