birbiri ardýna ayrýlýyor kalbimin lifleri daðýlýyor ince ince kaný dürtmek zorundayým nasýl olsa kalbim hýzlý hýzlý yüreyen bir at nalý yengeci dürtülünce
üflüyorum beyaza akþam üstleri masamda kýrýk bir ayna sonra gülücük meþalesi parlýyor yanaklarýmda kafam güzel ve çiçek dürbünü dünya ama korkuyorum kendimi kültablasýndan uzaklaþtýrmaya hayat, gri, delik deþik koltuklarým gibi akkor hatýrasý yuvarlak bir muamma bulanýyorum beyaza ve insanlarým aðaçlarýnda üvez elma
ben bir kuþ anlayýcýsýyým kim her zaman kuzgun? o muhteþem suskunlukta uçmaða yorgun kim kapattý ötüþlerimin bilge perdelerini hayat, sýrlarý ile buruþuk ve onlarý tutmak niyetiyle zor ruh devam ediyor öldürdüklerine sor
su birikintime bir yýlan geldi rengarenk balýklarým zehirlendi kuþumu avlayan kedi þimdi biraz daha iyi size parçalanmamýþ bir son veremem ama alýn iþte Aziz Valentin’nin hediyesi
jir-gnþk
Sosyal Medyada Paylaşın:
Jir gnsk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.