bilmiyorum ismini küçük bir kuþ kondu dizime birden uyandým uykudan hangi renklerde tam göremeden uçtu bir baþkasýnýn koluna
aradým ben de kaybolan kuþu sordum kim gördü diye konmuþ dut aðacýnýn tepesine özgürlüðe ilk adým buymuþ uçtu aralýk penceremden
yine bir kuþ inmiþ sanki tepeden büyük salonun ortasýna gagasý yerde pýt pýt belli bulup yiyor bir þeyler kaçmýyor insan gölgelerinden yýllar yýlý dost sanki
nasýl ürkeriz deðil mi girsek dev adamlarýn olduðu yere küçülür bizim göðümüz adýmlarýmýz görünmez olur kaybolur seslerimiz ta ki görene dek devlerin gerçek boylarýný..
10. 02. 2019 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.