Bu cevher içimizde hâlâ... Kimi yansýtýyor tüm benliði ile; çaðlayanlar gibi akýn akýn sokaklarda, Kimi bir mum gibi; dibini bile aydýnlatamaz bilinmez karanlýklarda, Bu karanlýktan kurtaracak el nerede hâlâ?
O el ki tutup kaldýracak gökyüzüne cýlýz mumlarý Yeryüzü kararýyor diye korkutacak insanlarý Oysa o el tepetakla ettiðinde mumlarý Güneþ gibi aydýnlatacak tüm insanlarý
Evet belki mum eriyip bitecek hýzla Evet belki el yanacak o ataþla Evet belki bedel ödeyecek canýyla Evet belki ama umut yarýnlarda
Zincir yine kopardý kayýþlarý Okumasan da olur bu haykýrýþlarý Sen sevmiyorsan karlý kýþlarý Boþuna çýkma bu yokuþlarý
Bakma bana dostum aklýn mý karýþtý biraz Yazdýklarýmla yetin sende sabret biraz Aklýmdakileri sorma bendekiler hep bilinmez Mürekkep kaðýda akýnca tekrar silinmez! Sosyal Medyada Paylaşın:
ZİNCİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.