iki çocuktuk
Ýki çocuktuk ,koþtururduk yollarda,
Erik çalardýk,çekirdekler sahada.
Ýki çocuktuk,bir anda sebepsizce küserdik,
Gözlerimiz deðince,barýþýrdýk gülerdik.
Ýki çocuktuk hiç ayrýlmayý istemezdik.
Bir arada olunca ,konuþmayý bilmezdik.
Ýki çocuktuk,lakin gözlerle anlaþýrdýk,
Akarsulardan akýp ,deryada karýþýrdýk.
Ýki çocuktuk,nasýl geçti o yýllar bilemedik,
Ayrýldýk, anýlarý gönülden silemedik.
Doyasýya yaþasaydýk ,bitmeseydi o yýllar,
Çocuktuk neticede günahsýzdýr bu kullar.
Dursaydý keþke zaman ,bizler büyümeseydik,
Günahý sevabý keþke hiç bilmeseydik.
Cemile Ülkü
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.