ÜÇ ARTI BİR YALNIZLIK...

Bir ironi olmanýn gerekçesi mi?
Yas ekili tarladan arda kalan ve de.
Muhitimize geldik,
Elimi tutan þiirler, hadi terk edin beni.
Yalnýzlýðýn asalet olduðunu kim söylediyse
Bir de sessizliðin lahzasýna konmuþ kelebek sürüsü…

Bereketi ile geldi mevsim;
Taþkýnlarda memba suyu;
Azýnlýðýn nefsine teðet geçen
Ayrýmcýlýk hissi.
Köhne bir yanýlgý olmayý reddediyorum
Belki paçamdan akan yaðmuru
Elimle toplarken yaðan bereketi
Aðlamaklý yüzün emaneti benimki:
Kuþ uçmaz kervan geçmez þiirlerimin de
Arka penceresi.

Üç artý bir yalnýzlýðýn bir üst katý:
Sileceklerini yitirmiþ araba gibiyim
Ve benzini biten:
Sarmalýnda olup bitenin
Ne ise elimde kalan.

Alaca kuþlar çemkiriyor her rahmeti
Kursaðýndan geçirme gayretine söz geçmiyor âlemin
Bir de ýsrarcý bakýþlar:
Zamanýn delik cebinde
Bir neþe biriktiriyorum
Her fasýlada aþkýn tüten bacasýný sonlandýrýyorum:
Ondandýr, diyenlere aldýrýþ etmeden
Kamufle ediyorum görüneni.

Þiir dibine vuruyor kelimelerin;
Yorgun kýyýlarý döven dalgalara minnettarým, Tanrým:
Dövmediðim kimse dizimi koyduðum her bir dizeyi
Geçiriyorum süzgeçten:
Utangaç ve dalgýn her biri:
Týpkýsýnýn aynýsý olacaksa yazdýklarým
Fýtratýmýn uyumsuzluðuna parmak basýyorum
Ve baþlýyor hapishane günlerim:
Konakladýðým her þiiri konduruyorum bir üst çekmeceye
Gidip gelip açýyorum
Bir o kadar acýyorum
Lanet benzeri bir efkâr benimki.

Sonrasýný unutan ziyafet sofrasýnda
Yemediðim ne kaldý ki?
Biraz da süt içiyorum içindeki yangýný söndürsün diye
Düþlerime paye veriyorum gece ertesi:
Un ufak olmalý hezeyanlar
Ve muteber bir çekince:


Sosyal Medyada Paylaşın: