bir umut açtým penceremi uzaktan duyulan seslere ki karanlýðý delip gelen ýþýk hýzýnda
ne göreceðimi bile bile baktým silik gökyüzüne yýldýzý görünmeyen, karanlýk az daha dursam acaba çýkar mýydý en parlak yýldýz elinle gösterdiðin
gölgeler yok olsa bile yiyen yiyene birbirini kimse hoþnut deðil yerinden düþünüyorlar kim tapuluyor acaba güneþi sahibi var mý yýldýzlarýn ortalýða karanlýðý yayan kim sorular döneliyor beyinde
hani az dünyalýk yeterdi az gidiþ, dönüþ, ilerleyiþ durak yok mu bir yerde bu azgýn selin önüne bent insanlar pisi pisine yemeden birbirini karanlýðýn perdesini açacak bir el
hâydi parlak yýldýzým yüzünü göster
sesler kendi kendinize konuþmayý býrakýn bize yar olun desem..
01. 02. 2019 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.