yollar vardý dört nala aþtýklarý ve halklar kaderini yazamayan hoþgörü ya da tersi fark etmedi toprak deðildi gerçekte özlenen belli oldu karanlýk günlere gelindiðinde
biz açtýk o tüneli kaçýrýrlarken önümüzdeki ýþýðý mum yakarlarken türbelere çaputlar sallanýrken dilek aðaçlarýndan insan olmak temeldi, iþte çaresizlik baðlardý eli
her çað ve heryerde ayný insan nasýl aç hayvan yiyecek ararsa insan da öyle önce doymalý karný sonra belirler yürüyeceði yolu
hep bir engel çýktý düpedüz yolu parçalayan oysa belirli bir çizgisi yoktu insanýn keskin bakýþlarýndan baþka hasta deðildi yaþamak hiç bir zaman. canlýydý türküleri yüreði, dili kimse kapatmaya kalkmasýn bu tüneli..
22. 01. 2019 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.