neye yarýyor artýk biliyorum
ne zaman buharlansa cam
bir þeyler yapýyoruz elimizle
bazen bir insan gülümsüyor
sanki camýn ortasýndan
bulutlara deðiyor baþý
yaðmur yaðdýrýyor gözleri
suskunluðumuza bir damla düþüyor
sokaða açýlan gözlerden
bir sanatçý düþü olduðunu anlýyoruz
yere sýzan umut sýzýlarýnýn
belki bir çocuk sesi
bize varlýðýmýzý anýmsatan
gerçeðe ulaþan taþ
dýþarýyý görmemizi saðlýyor
elimizle açtýðýmýz buhardaki resim
sýyýrýp alýr gibi gözümüze gerilen çadýrý
"en çok da araplarýn köþküne kurulduðu"
anladýðýmýzda altýmýzdan
oturduðumuz kilimin çekildiðini
þehit kaný deðerindeki topraklarla
of çekmenin anlamý yok
giden gitti demenin
sokaðý iyi görmeli
beynin komut verdiði ellerin
çizdiði resimleri..
20. 01. 2019 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.