Aðaçlar kadar yakýnken sonbahara
ve kuþlar kadar göç etmeye
Her mevsim çiçek açan
Amentü biriktirdim
yüreðimin en derinlerinde.
Uzadýkça gölgeler karanlýðýn sesinde.
özetlendi dünya nimetleri gözümde.
Doðmaya çalýþtýkça kendi gerçeðime.
Erdemli ve adil bir hayatý inþa ettim
doðru koordinatlar üzerinde.
Hazin sona yürürken
Seyr-ü sefer deðildi hüzün
Hediyeydi yaþam bana.
kendi hakikatimi kavradýðým anda
Gözlerimin emzirdiði bir mevsimdi yakaza.
Seslerden sessizlikler doðdukça
hasretin doruðunda
Toprakçaydý duygular dünya masalýnda..!
Ferdaca
Yakaza, uykuyla uyanýklýk arasý bir haldir
dünya ve rüya aleminde..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.