Bir gün içinde oldu ne olduysa, kâh güldüm, kâh aðladým, kâh sevdim, kâh ayrýldým. Bu senelerce süren hayat senaryomda, yalnýzca bir günlük bir rol oynadýn ve inan bana o günden sonra baþlamýþ gibiyim sanki hayata. Söyle bana bir insan bir insanýn canýný gülerek yakar mý ? Çok saçma. Neden o kadar güzel güldün canparem? Neden beni kendinde hapsettin? Neden karþýma çýktýn? Madem bir daha görüþmek mümkün olmayacaktý neden Allah’a emanet ol dedin? Hiç bilmediðim þehirde beni neden yalnýz býraktýn? Benim seni o gün sevdiðimi neden anlamadýn, neden dostça elini uzattýn? Eline dokunduðum tek an oydu iþte. Yüreðine dokunamadým be yar. Ama sen o günden sonra imparatorluk kurdun kalbimde. Sanki tüm þarkýlar sana yazýlmýþ gibiydi. Yýllar geçti ama sen geçmedin içimden. Dikiþ tutmaz bir yaraymýþ seninkisi hala kanýyorsun içimde. Sana kanamadým o bir günde. O güne hicbir þeyimi deðiþmem ayrýlýk olmasa. Belki bir gün görürsün diye yazýyorum. Seni çok sevdim hiç bilmesen de..
Erdem SÖNMEZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
snmzerdem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.