DEHLİZ

Yýrtýk bir uçurtma kanadýnda
Çocukça düþler kurarken
Mutluluðumu sere serpe orta yere saçardým.
Mavinin özgür ruhu þahittir sevincime.
Bulutlar aðlatmaz,
Þimþekler de ürkütmezdi.
Kanadý kýrýk martý gibi yalpalayarak
Uçarken kahr-ý dünyanýn tepesinden
Göz yaþýma sakladým hayallerimi.
Bir fýrtýna kopmakta içimde,
Özlemim çað atlatacak güçte
Güneþ kadar parlak düþlerim var benim.

Birde gecelerimi sorun bana,
Yalnýzlýðý hatýrlatýr her bir dakikasý,
Bitmeyen acýlarýný yüzüme çarpar insanýn,
Yaný baþýnda duran kendinden korkarsýn.
Hep bir aydýnlýk hasreti durdu derinlerde
Güneþin yoksunluðunda aydýnlýk özlemimi
Gaz lambasýndan uzayan alevlerde arardým.
Elimi uzattýkça alev topuna
Annem “cýz olur” derdi
Ben çekerdim elimi,
Ateþin karanlýðý yaktýðýný,
Annemden öðrendim

Yanýk bir gece ve baðrý yanýk Türküler
Kerpiç duvarýn kireçsi beyaz ýþýltýsý
Gözünü kamaþtýrýrdý insanýn
Ürkek duygularým yaslý söylemlere bürünürdü
Ne gece koynuna aldý beni
Nede ben sarýlabildim doyasýya
Muhabbetimiz hep kýsýrdý bizi
iliþkimiz çýkar iliþkisin öteye geçemedi hiç.
O üstüme geldikçe ben kaçýyordum.
Hiç seviþemedim þöyle doyasýya.
Ayda bir gördüðüm rüyamlarým dýþýnda,
Çekilir yaný yoktu hani,

Mutlu düþlerim vardý rüyalarýmda
Aydýnlýk dünyamda göremediðim,
Sarýlýp kokladýðým,
yaslanýp aðladýðým,
Þaka yaptýðým þakalandýðým,
Oyunlar oynadýðým,
Güldüðüm gülüþtüðüm
Sevdiðim seviþtiðim
Sevdam vardý,
Hayat vardý,
Babam vardý,
Uykularým derin
Rüyalarým hep uzundu benim.

Erdal EBEM
Sosyal Medyada Paylaşın: