Dündeki Zamanın Bugünkü Yolcuları

Beden yaþlanmýþ, sözler yorulmuþtu
Bugün dün deðildi, hayat deðiþmiþti
Ayný güneþle ýsýnmýyordu artýk dünya
Ne düþ o eski düþ, ne sevgi o eski sevgiydi
Ne de yerdeki sarý sonbahar
Bir baþkaydý geçmiþin koynunda anýlar
Oysa ki sendin, bendim, bizdik
Onca yýlýn içindeki tek hatýra...

Þimdi sen baþka bir sen, ben baþka bir bendim
Dökülmüþtü saçýmýz, kýrýþmýþtý tenimiz
Aðlýyordu aynalara bakan gözlerimiz
Sen yeni bir sen, ben yeni bir ben
Zamanýn yabancý yüzünde iki yorgun insan...

Oysa ne çok sözümüz vardý söylenecek
Ne çok özlemimiz tazelenecek
Yeni sen, yeni bende, ne çok þey vardý anlatýlacak
Ama yetmedi vakit yine bize, uzanamadýk birbirimize
Gecenin sabahla buluþmasý kadar kýsaydý an
Titreyen mum alevinde eriyip gitti zaman
Yine baþaramadýk ilkbahar olmayý
Canýmýzý yakarken dündeki özlem
Yine kaldýk hayata öksüz...

Yol uzun, yol yokuþ
Yol daðlarýn ötesi kadar ýrak
Sen yorgun, ben yorgun, dökülüyor yýldýzlar
Uzansak da kavuþamaz artýk ellerimiz
Çoktan terk etti bizi nevbahar...


Rukiye ÇELÝK
18.12.2018/ANKARA

Sosyal Medyada Paylaşın: