KAYIP ATLAS

gök; irin yaðdýrýyor yer yüzüne
açýk kalýyor yaram hastahanelerin acil bölümünde
bir kýz çocuðunun yarasý gibi yanýyor içim.
biliyorum
berbat
bir þiirde bu kadar kanama
çok
(belki de sezeryanla almak gerekir bu hayatý)
-olmayan bütün kapýlarý çaldým.
pastel boya kokulu bir sürü düþ
düþerken dünyanýn çýplaklýðýna,
sen bana patates kýzartýrdýn Mersin’de
baþaklar sarardý Kurtalan’da.
ve her aðaçta bir çocuk ölürdü.
ben çok çocuk ölüsü gördüm.
gördükçe koþtum.
bir at gibi koþtum.
bahçemdeki kiraz að/acýna çaput baðlayýp gelmeni bekledim.
hiç bir kelimenin haysiyetini incitmeden þiirler baðýþladým tapýnaklara.
ama bir savaþýn ortasýnda protez bacaklarýmla beni yalnýz býraktýn
bütün menekþeler savruldu.
bir boks ringi sanmýþtýn sen hayatý, yen demiþtin
Yenildim.
hatta ilk yumrukta yenildim.
her hangi bir eylül sabahý üstlendi suçumu.
bir kýþ masalý evlat edindi düþümü
o gün bu gündür çok üþürüm sevgili.

hayat en çok hangimizi sevdi sevgili
"senin anne olma hayalini mi
annemin ölme ihtimalini mi"
gel desem
þimdi gözlerini kapatýp tekmil bütün korkularýn yüzüne tükürelim.
önce sen
sonra ben
dudaklarýnýn kenar mahallesinde bir gecekonduya konup
içinde hükumsüz bir hikaye gibi yaþayalým üstelik takvimsiz, zamansýz, imlasýz.
biliyorum gözlerini kapatýyorsun Beyrut gibi
ve ben tanýksýzca ölüyorum.
sýnýrsýz kalýyorum bir atlasýn ortasýnda.
araya okyanuslar giriyor üstelik tarifesiz trenler de yok.
kesiliyor sana gelen makaslar.
burdaki yapraklar umursamýyor gülüþünü
ben umursuyorum.

pynst.

Sosyal Medyada Paylaşın: