KAL BİRAZ
Yüzüne hasret gözlerim, mevsimler geçti üstesinden;
Bahar mý geldi, bilmem ki yaz.
Acýdan baþka ne verir ki gitmeler,kalýr mý tende haz.
Gideceksin biliyorum git ama;
Kal biraz…
Yalnýzlýk çoðaldý ardýndan, sevinçlerim ufacýk, gülüþlerim az.
Ne kalem anlatýyor yalnýzlýðýmý, ne de dertli dertli çalan saz.
Fazlasý aþýk usandýrýr derler ama, benden sana istediðin kadar naz.
Matemim bitmez senelerce tutarým ardýndan yas.
Git fakat ne olur,
Kal biraz…
Tenine hasret beden, kokun hala yastýðýmda.
Tutuklu ayaklarým,topraða sensiz her bastýðýmda.
Duracaksýn aldýðým her nefeste ve kalp sýzýmda.
Gideceksin biliyorum git ama,
Kal biraz…
Sözlerine hasret gönlüm, anlamsýz senden gelmeyen her ses.
Gittiðin yerlerde doya doya gez.
Ama dönüþün uzamasýn, kavuþsun ellerimiz tez.
Kal gitme, mutluluk bizim olsun bu kez.
Ey bizi ayýran deli rüzgar, nereden esersen es…
Öylesine iþlenmiþsin ki yüreðime, etmem ki sana hiç sitem;
Kalmak üzüyorsa seni, git mutlu olacaksan bensiz madem.
Sevgi böyledir, Havva’sýna kýzar mý hiç Adem,
Cenneti deðiþemem gözlerine çýkmaz aðzýmdan bir elem,
Gitmek istiyorsan , gidebilirsin ama;
Kal biraz…
Hamit TÜRKAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.