onunla birlikte geldi aþk
önümden dilini çýkarýp
geçti bir çocuk
aðýr bir baklava tepsisi verdi
ince bileklerime
yýllarca taþýdým
bilmedim baþkasýna vermeyi
kendimi görürdüm berrak bir suda
baktýðýnda yüzüne
sanki ekliydi ismi ismime
sivilceler sivilcelere
okunmasý kolay bir kitap gibi
açýlýrdý sayfa sayfa
birileri ateþ yakana deðin göðsünde
öyle hýzlý akýp geçen yýllarda
inkâr etmesin boþuna
bakýþýmla kýzardý yüzü
düz yolda tökezledi
benim için çaldý bütün aþk þarkýlarýný
( ben beste yaptým o ayrý )
sözleri bana dönük
gözlerinde nem vardý
gülerek, bazen kýzarak
anýmsýyorum o baþka
bir dolu düþ kýrýklýðýný ben mi yarattým
o mu çok haylazdý
( ne beklenir bir çocuktan )
affedemiyorum
bir gül býrakmýþken avcuna
otu pisliði çok bahçelerde
açmayý bilmeyen
çiçek aramasýný!
11. 12. 2018 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.