güneþi uyandýrmaya gidiyorum anne
görmemi istersin biliyorum kalbindeki lekeyi
gözünü açmamý karartan bulutlarýn
yaðmur durmasýn yaðsýn
içine kaçmasýn onun da sesi
bizim gibi
suskun dað baþýnda yalnýz aðaç
kollarýna alamýyor neþeyle çocuklarý
yanýndan akan su durgun
yük oluyor çör-çöp dereye
dere yorgun
içeri akýyor evlerin damýndan zehir
her ne kadar dýþarýya çýksa da duman
gitmiyor baþýmýzýn dumaný
bir deve açýyor aðzýný
ne varsa yutacak sanki çýkýnýmýzda
ekmeði kapmaya çalýþýyor çocuk
çikolata gibi
zamanýn sütünü saðanlar baþka anne
hakký için sokaða dökülenler baþka
bir cop iniyor bazen sýrtlarýna
yerde sürükleniyor insan
kendi canýný tepesinde taþýyan
sebebi oluyor öldürülen kadýnýn
ah ali Ýsmail’ler
köye kadar þehir anne, köye kadar beton
ah gözlere para para giren topraðým
ceviz aðaçlarýmý sökenler
buðdayý belinden kýranlar
sardý ovamýzý anne
deniz onlarýn, yamaç onlarýn, güneþ onlarýn
taþ bize kaldý anne
taþ bize!..
04. 12. 2018 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.