Dönmelerin yüzünden, Türklüðümüzden olduk;
Sokaklarda baðýrdýk, hep Ermeniyiz diye!
Gem/i ellere verdik, yurdumuzdan kovulduk;
Zannettik ki tüm bunlar, bir vaka’yý adiye…
Son yýllarda bulaþtý, uyku derdi millete!
Öyle zor ki anlatmak, düþülmüþse zillete…
Aslýný reddettikçe, battýlar mezellete!
Pislikleri kaldý hep, ol devlet-i âliye…
“Laiklik isteyenler gitsin” diyor ya yurttan!
Ölmüþ eþek korkar mý, söyleyin hain kurttan?
Hangi fetvaya uydun, ne gördün þeriattan?
Ýmkânsýz bu akýldan, asla çýkmaz hadiye…
Þimdi de camilere, siyaseti soktular!
Saydýlar, hangi parti, camilerde çoktular…
Sanki bunlardan önce, Müslümanlar yoktular;
Söz düþtü þimdi hain, dört dinci vahhabiye…
Göz göre, göre caným “vatan elden gidiyor!”
Bu çoban, koyunlarý yanlýþ yerde güdüyor…
Halkýmýz bir yalana, hakkýný devrediyor;
Yüklemiþler tüm kârý, hem bir nankör kediye…
Sanýrým uyanýnca, vakit çok geç olacak!
Atý alanlar çoktan, Üsküdar’ý bulacak…
…Ve sonunda Ýsrafil, borusunu çalacak;
Duman çökecek o gün, tüm bu cennet vadiye!
Antalya-2018/11
Halil Þakir Taþçýoðlu
TDK:
Vahhabi: Dini ve siyasi bir sapýk fýrka…
Mezellet: Alçalma, bayaðýlaþma, adileþme…
Hadiye: Doðru yolu gösteren, kýlavuz…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.