Cahiller kulaðýndan sulanýr diyordunuz;
Hepimiz yeþerdik bak, sevgili öðretmenim...
Okullara ders için, þevkle gidiyordunuz;
Dinledik çakmak çakmak, sevgili öðretmenim...
Yaratan Habibine "oku" demiþ ilk önce!
Bilgi herkese lazým, yaþlýsýna ve gence...
"Öðrenmenin yaþý yok", diyerek ince ince;
Ýþlediniz yontarak, sevgili öðretmenim...
Kölelik devri bitti, o çaðlar saklýmýzda!
Ehlibeyt’in sözleri, bütün meraklýmýzda...
Kýrk yýl belki az bile, bir ömür aklýmýzda!
Mümkün mü hiç unutmak, sevgili öðretmenim?
Ýlim Çin’de de olsa, alýn dedi son Resul!
Ýlk önce siz aldýnýz, deþerek, usul, usul...
Sonra da muhtaçlara, verdiniz ya velhasýl;
Razý olsun sizden Hak, sevgili öðretmenim...
Bazen sýcak bir ana, bazen müþfik bir baba...
Sizin emeðinizi, kim unutur acaba?
Verdiðiniz bilgiler, ellerimizde lamba;
Gidiyoruz yakarak, sevgili öðretmenim...
Antalya-2009/11
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.