EY SEVGİLİ

sen sevgili,
sen bakma bir daha öyle
yakýp duruyorsun her bakýþýnda bir yanýmý
eksiltiyorsun beni senden anlasana
azalýyorum azar azar
cennetimdin sen benim cennetim
bilemezdim

avuç açtým dua üstüne dualar ettim
aminler biriktirdim sana
sana sevgili
seni yazýyorum satýrlara dualarýmda seni diyorum
seni diliyorum
günah mý deðil mi hiç düþünmüyorum bile
caným cananým
cennet azýðým yeþil yapraklardaki huzurum
sen ey sevgili!
bakma öyle bakma!

güneþin batýþýnda kaybolursun aðýr aðýr.
hasretin daðlar gibi çoðalýr birden
sabahýn ýþýklarýnda çýkarsýn meydana
gülücükler saçarak ýþýk olur her bir yan
yokluðunda kaným çekilir sanki
kelimeler anlamýný yitirmeden kurtar bu sürgünden beni
rengini deðiþtirmeden yapraklar
hazan düþmeden þu yüreðime
sen ey sevgili sen
koyma beni bir baþýma

ey sevgili bak sürgün yüreðim
yaþlý gözlerim yasta.

az dur az bekle
bir ses var semada uzaklardan bir ses
ya ezandýr ya sela
dinle ey sevgili sürgün yüreðin vedasý sanki
bu bir sela
dalýndan düþen bir yaprak misali
gözyaþlarýmda yitip gitmek varmýþ
sen sevgili, ey sevgili
gecenin mateminde sustum
kaným çekilirken anladým
gelen ölümdü de
ölen kim diye düþündüm
yanýyordu ateþ düþtüðü yerde
yangýnda ben sürgünde ben
dualar sana ey sevgili

vedalar bana ey sevgili
vedalar bana


Sosyal Medyada Paylaşın: