Bir Tutam Hayal

Kaçalým gözlerden ýrak bir yere,
Ýkimizden baþka kimse olmasýn.
Otaðýmýz olsun, orman, göl, dere,
Arayýp da bizi kimse bulmasýn.

Ahþap bir kulübe, sandal ve kürek,
Ciðerlere temiz hava çekerek,
Birikmiþ dertleri, kalpten sökerek,
Silelim maziyi, zerre kalmasýn.

Dolunay yükselip, bacayý aþsýn,
Karanlýk sulara yakamoz düþsün,
Odun ateþinde kahvemiz piþsin;
Koyu uykumuzu, kimse bölmesin.

Enseme deðerken ýlýk nefesin,
Pencereden kuþlar, günaydýn desin!
Uyandýrsýn beni, o naif sesin,
Gözlerime baþka gözler gülmesin.

Baþlasýn demlenmiþ çay kahvaltýsý,
Süzme yoðurt, zeytin, köy yumurtasý,
Bal, kaymak, kekiðin mis salatasý;
Tatlý muhabbeti, kimse bilmesin.

Sen böðürtlen topla, çilekleri ben,
Sen kazlarý seyret, leylekleri ben,
Sen gülleri kokla, leylaklarý ben;
Papatyalar gönül koyup solmasýn.

Söndürme o masum hayallerimi,
Býrakma, sýmsýký tut ellerimi,
Yalnýz sen anlarsýn, yâr hallerimi,
Vuslata ermeden, vadem dolmasýn.

24.11.2018
Muhittin Alaca
Sosyal Medyada Paylaşın: