Kanma !

Kaþlar yay, kirpik ok, kýsmetim deyip,
Mavi, yeþil, çakýr gözlere kanma!
Kulaða hoþ gelen cümleler duyup,
Özlü, süslü, þeker sözlere kanma!

Aldatmasýn, boyu, posu, boyasý,
Kâkülü, yazmasý, iðne oyasý,
Asil midir bir sor, özü-mayasý?
Cilve, iþve, o kur, nazlara kanma!

Geceleri derdin azar naçarsýn,
Yar bildiðin bir gün üzer kaçarsýn,
Erir çamur olur, ezer geçersin;
Zirvedeki o kar, buzlara kanma!

Çepeçevre sarar, tuzaklar, aðlar,
Gurbet hasmýn olur, kesilir baðlar,
Eksilmez önünde, çukurlar, daðlar;
Sýnýrý yok o kýr, düzlere kanma!

Uðruna adasan bütün varýný,
Kim duyar dinmeyen ah-u zarýný?
Vefasýzlar bilmez aþkýn nârýný,
Sol yandaki o kor közlere kanma!

Yok yere bakmýþsýn, kalbin kýrýlmýþ,
Caným dediklerin, sana darýlmýþ,
Vura vura mýzrap dahi yorulmuþ;
Teli ince bakýr sazlara kanma!

Zamanla unutur, yemin, ahdi yâr,
Kendisi genç kalýr, sense ihtiyar,
Gülünce sanýrsýn, mesut, bahtiyar;
Nice cana okur, pozlara kanma!
Sen de benim gibi, boþuna yanma!

17.11.2018
Muhittin Alaca
Sosyal Medyada Paylaşın: