zamandan baþka ne var ki
yerine konmayan
þu ay,
ikiye bölünebilir
mucizem dediðin bakýþýnla
yalan da olsa benimdir derim
aþka olan her söylence gibi
kaybetme korkusudur
sözcüklerin kýlýfý
kalemi kýrabilir ellerin
ellerimi tuttuðunda
ki yaþamak eyleme tabidir
yazmak;
yalnýzlýða..
ne tuhaf deðil mi
ikimiz bir,bir olmuþken
paydanýn üstünde,
bölünmek yeniden
iki ayrý bir’
bilinmeyene
artýk hesabýný yapacaðýmýz ne kitap kaldý mazide
ne de muhasebeci tutacaðýmýz vicdan
geçecek elbet baþýmdaki uðultu
solacak kalbimdeki arsýz çiçek
kar yaðacak,yakýndýr
ha bu gün
ha kasým sonu
uyu þimdi,
rüyadayken anlamaz insan
vaktin nasýl geçtiðini
belki bir mucize görülür
hayra yoracak
ya da üç vakte kadar
gözlerin aþk açacak..