Örselenen daðlarýn ardýna kaldýn
Hasret kimliði olmayan buðday tanesi
Topla savrulan eflatun çiçeklerini
Topla gözlerinden güz yangýnýný
Bu yürek senin
Bu can senin
Çalmaz kavruk keman titrek elde
Sürgün kentlerde doðmaz çocuklar
Efsunlu sesler çoðalmaz ýssýz bir koyda
Bir gülüþün ucunda
Issýz sokaðýn ömrü
Üfle çýrpýnan rüzgâra
Sesi tükenmez yeþillenir yine kâinat
Sarar kýrlarý boz bir atýn kiþnemesi
Tuttun mu yelesini uçarsýn dörtnala
Korkma, kuþlar göçüp gittiðinde
Sevmek annenin rahminden baþlar
Taç yap papatyalarý sokaklara
Ve bir sabah mimozalar çiçeklenir
Ýþte o an maðlubiyet suya karýþýr
Akar dizginlediðin hayaller
Örselenen daðlarý gömersin...
Ümmühan YIldýz.