LÂMİA
Her gün biraz daha ýssýz koca þehir
Kaldýrýmlar suskun
Rüzgar lal
Aðaçlar ve kuþlar uykuda
Gökyüzü siyahtan öte bu gün
Ve zifiri siyahý yorgan yapan Lâmia
Ürkek, pusmuþ, korkudan aðlýyor
Güneþi ve sýcaðý çok sever aslýnda
Masmavi gözlerinde bir korku
Olsa da akýyor dirhem dirhem uyku
Yüreðinde her gece kýzýlca kýyamet kopuyor
Gün boyu yaþam mücadelesi
Yoksulluk ve öksüzlük kýrbacý ruhunda
Oyuncaklarý olmadý hep hayal kaldýlar
Minik ellerinde oluþan nasýrlar
O’nu hayata baþka bir aþkla baðladýlar
Adýný pek bilen olmazdý mahallede
ama Lâmia diye çaðýrdýlar
Sevgiyi unutan kalbi, korkudan yýrtýnýyor
Ýstemese de vakit yine akþam oluyor
Minik dünyasýný malum korku kaplýyor
Gecenin karanlýðýnda yine kýzýlca kýyameti kopuyor
Bembeyaz yüzü aslýnda ,
Güneþ altýnda sahipsizlikten teni esmerleþmiþ
Göz kapaklarý yorgunluktan hüzmelenmiþ
Bankýn üstünde sol kolu üstüne devrilmiþ
Farkýnda deðil uykuya dalmýþ
Belli ki annesi düþüne gelmiþ
Bir tebessüm ki sorma
Gülümseyen simasýna resmi belirmiþ
Tan vakti iþe giden iþçiler sessizce
Karþýdan bakýp iç geçirdiler sadece
Dokunmadan onu tebessümle sevdiler
Uðursuz bir korna sesiyle Lâmia uyanýyor
Günün aðarmasýyla yine kýzýlca kýyamet kopuyor.
18.10.2018 Süleyman KARACABEY
Sosyal Medyada Paylaşın:
Süleyman Karacabey Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.