Hasret boyumu aþýp da, yollara düþtüðüm zaman
Daðlarý deryayý aþtým; Gül’üm nasýl unutursun?
Gözümdeki son fer ile yanýna geldiðim o an:
’’Kimsin?’’ dedin, ben de þaþtým! Gül’üm nasýl unutursun?
Tatlý baþlayan rüyada adýn yerleþirken dile,
Sakýnmadan bir can verdim bu ateþe bile bile.
Buðulu gözlerden taþan dalga dalga sevda ile,
Kabýma sýðmayýp taþtým, Gül’üm nasýl unutursun?
Umutsuz düþmüþ hastaya hayat veren nefesine,
Yuvasýz bir kuþ misali sýðýndýðým kafesine,
Ruhumu içten titreten ezgiden öte sesine
Aklý uçup giden baþtým, Gül’üm nasýl unutursun?
On yedi yýl öncesinden desem Gül’üm bir kez dinle:
Ýçimdeki kara zindan geçit vermez hasretinle.
Aþkýmýza yasak koyan ’’Asla olmaz!’’ diyen kinle,
Bil ki; ömrümce savaþtým, Gül’üm nasýl unutursun?
Taþ kalplere ezgi sunan gülüne âþýk bülbüldü,
Gönlümdeki tek çiçeðim goncasýnda solan güldü.
Bu sevdanýn hatýrýna nice el-etek öpüldü?
Kara bahtýmla uðraþtým Gül’üm nasýl unutursun?
Bir çýkmazýn girdabýna aþkýmýz düþerken son hýz,
Çýkar peþinde koþanlar dizildiler yüzsüz-arsýz,
Üþüþtüler bir baþýma kimi zalim, kimi hýrsýz.
Baþý eðik çatýk kaþtým, Gül’üm nasýl unutursun?
Dikenli aþk yollarýna feda edilmiþ bir canla,
Yaþadýkça eksilmeyen; çile, gözyaþý ve kanla,
Zalimlerin zalimine engel olan bir isyanla;
Ölümüne ben sataþtým, Gül’üm nasýl unutursun?
Ýster haklý ister haksýz el baðladým ben safýnda,
Yitik düþler sýra sýra zulüm gizlenmiþ affýnda.
Bir umuda yelken açtým, gece gündüz etrafýnda
Pervane olup dolaþtým, Gül’üm nasýl unutursun?
Daðlar yalçýn, yol körduman Gül’üm sana nasýl erem?
’’Sen dile yeter ki...’’ dedim, yollarýna bir can serem.
Aslý Han’ýn týlsýmýna ’’Ah!’’ diyerek yanan Kerem,
O safhaya da ulaþtým, Gül’üm nasýl unutursun?
Kezzap damlasýndan beter, kalp içine düþen közden,
’’Bekleme sen hiç boþuna, geri gelmez!’’ diyen sözden,
Belki aþkým gelir diye ufuklarý süzen gözden:
Damla damla düþen yaþtým! Gül’üm nasýl unutursun?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.