KAYIP RUH

Kelimeler yükseliyor yine hayat evrenimde
Aniden düþten yýldýzlar süzülüyor gözlerimin arkasýnda
Ufak bir yaprak gibi süzülüyorum fütursuzca
Akþam zamanlarýný özlüyorum
Ardýndan gözlerim kapanýyor ardý sýra
Bir düþ kaplýyor hayat evrenimi
Eski maziler yokuþundan
Eski merhum insanlara dair
Birer birer yankýlanýyor anýlar
Arsýz birer çocuk gibi iþliyor benliðime
Eski günleri arýyorum nafile bir gayretle
Sabahlar olmuyor bir türlü
Uyanmak istesem karabasanlar kaplýyor her yanýmý
Maziler git gide uzaklaþýyor gölgeliklerden
Kelimeler buhar olup kayboluyor
Yoruluyor bedenim çaresizlikten
Kalkýp gitmek istiyor bir kaptan edasýyla
Durgunlaþýyor denizlerim
Soluklaþýyor çiçekler
Gelmiyor maziler
Geri gelmiyor bir türlü
Iþýklar karanlýða mahkum
Geceler birer ölüm tohumu gibi
Zaman geçtikçe derinleþiyor gölgeler
Aralarýnda bir çocuk gibi kayboluyorum
Bir elvedayý çok görüyor gibiyim
Git gide uzaklaþýyorum
Matem yerine dönüyor denizlerim
Bir göçüþ vaktimidir insaný sarýp sarmalayan
Göçüp gidiliyor bu hayattan
Kuruyor topraklar
akmaz oluyor maziler sokaðýna
Bir göçmen izleridir
adeta sarýp sarmalayan
Beden toprakta
Ruh ise hala maziler sokaðýnda
Geçiyor zaman
Bir beden kaybolurken
Bir beden doðarken baþka yürekte
Geçerken maziler sokaðýndan
Baþka bir bedendeyken
Artýk o eski ben deðildim
Geçmekte istemez gibiyken...
Sosyal Medyada Paylaşın: