DİLE DÜŞÜNCE

Alenen ortada iken cismimiz,
Aþkýmýz gönülden, hep sýrlý gizli,
Kaza ile dile, düþtü ismimiz,
Resmimiz olmuþtu hep kirli pozlu.

Zaten söylemiþtin bunu evvelden,
Derdin bir gün çýkar, düþmeyiz dilden,
Gerçekten her duyan ayrý bir telden,
Çuval silkeliyor, hep kirli tozlu.

Kimi helal olsun deyip soruyor,
Kimi de ayranda sinek arýyor,
Kimi çaktýrmadan tokat vuruyor,
Yollar kapanýyor, hep kirli buzlu.

Verilen alýnan her bir selama,
Aþkýmýz düþerdi hemen kelama,
Derdim ki ayýptýr, çamur bulama,
Yine de dilleri hep kirli sözlü.

Seven dostlarýmýz inansa bile,
Toz kondurmazlardý adýma ele,
Sararlardý beni sanki ak tüle,
Onlara derlerdi hep kirli yüzlü.

Yakýn çevrem zaten hiç inanmazdý,
Bizi þüphe ile bir kez anmazdý,
Söylenenlere de asla kanmazdý,
Bu yönden güçlüydüm hep kirli kozlu.

Turþu yaptým seni koydum sineme,
Bozmadan sakladým nice seneme,
Sessizliðin ile beni deneme,
Ben de hep sendeyim hep kirli tuzlu.



Sosyal Medyada Paylaşın: