"NE DERSİN ABİ"
Ýnsanýn dostu olmalý abi dostu.
Her daim sýrtýný dayadýðýnda güven duyduðu dostu olmalý.
Duvar gibi mesela saðlam durmalý.
Duvarda can yok duygu yok amma güven veriyor ya yeter.
Arama daha akraba dost .
Yaslan bir duvara kafidir.
Adam gerek abi insana adam gerek.
Adam olmak içinse yürek gerek..
Mahalle kabadayýlarý gibi olmak deðil adamlýk
Ya da iki duble içip nara atmak deðil
Adam olmak insanlýktan geçer.
Bilmeyiz bilemeyiz,
Ýnsan olamayanlar neden hep bizi seçer?
Ne lazým ki neye lazým.
Tuzsuz ekmeksiz deðiliz çok þükür.
Soframýzda açýk dost olan herkese.
Adamlýk mala girmiþ mal olmuþ.
Makamlar adamlýða yol olmuþ
Ýnsanlýk unutulmuþ adamlar aptal olmuþ.
Aptalýn bey olduðu yerde adam ne gezer.
Hani derdi rahmetli hep düþünürüm,
"Bey ölür aptal gibi,
Aptal ölür it gibi.."
Ýkisininde akýbeti ölüm deðil mi?
Niye bunca öfke kime bu kibir?
Ne sandý ki kendini bu aklý fakir?
Býrak ne halleri varsa görsün yüksekten uçanlar.
Alçalacak çare yok, basacak o da yere.
Sen ol yeter ki sen sen ol hep böyle dur.
Biz bize dostuz akrabayýz daha ne ki.
Onlar varmýþ, yokmuþ onlar takýlma.
Biz yeteriz yürümek için her yere birlikte.
Ne eðildik ne de eðdirdik baþlarý.
Alem puþt olmuþ unutulmuþ puþtluklar.
Bir öfke nöbetinde düþman biz olduk.
Soyanlarý unuttular soyulaný da.
Hýrsýzdan yana olup kýbleye yöneldiler.
Ayný safta omuz omuza namaz kýldýlar.
Kibir yoktu, öfke yoktu hep birden adam oldular.
Bize adam ne gerek biz yeteriz biz bize.
Unutmadan bir de candan olan yanlarýmýz var.
Çýkarsýz gerçek dostlarýmýz var.
Onun için insanýn dostu olmalý abi dostu.
Dost dediðin ya candan ya kandan olur.
Kandan olanlar belli de
Sen candan olanlara bak.
Ha unutmadan sýrtýný her zaman saðlam tut.
Tut ki arkadan gelen yaralar hep yakýndandýr.
Unutma ha unutma abi.
Biz biz olalým kafi az biziz az da can bildiklerimiz
Ne dersin abi?
Var mýsýn ha var mýsýn?
Yok sayalým geri kalanlarý silelim gitsin..
Var mýsýn?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.