BAK HELE

Yetim kalmýþ gözlerim, sensizlik kor içimde,
Gözlerin gözlerime, mahrem olmuþ bak hele.
Yarým kalmýþ rüyamýn, hüsraný var içimde,
Dolu vurmuþ yüzüme, yüzüm solmuþ bak hele.

Yumak yumak örülmüþ þanýn durur aklýmda,
Saðlam baðlanmýþ kökün, kaldýðýn o salkýmda,
Sanma uzaksýn bana, gönlün durur bahtýmda,
Kalbe düþen her mýsra, sana yolmuþ bak hele.

Geceler sensizlikten isyan eder zamana,
Vefasýz olma yeter, kýyar mý canan cana,
Düþlerim çýrýl çýplak, bedenim yenik an’a,
Aþkýn, sevdan, can paren, yerde kalmýþ bak hele.

Gölgeler ah gölgeler, karanlýk mý siyah mý?
Neden gelip gidersin, sevdiðin yar seyyah mý?
Gönlüme düþen ateþ, seni yaksa günah mý?
Leyla’ya yanan Mecnun, haber salmýþ bak hele.

Saçýma aklar konmuþ, dönmüþ beyaz duvara,
Sormazlar mý be güzel, neden büründün kýr’a,
Gör artýk yenik düþtüm, yoruldum ardýn sýra,
Firgatli denen adam, aþký bulmuþ bak hele.

Erdal EBEM/Aþýk Firgatli

Sosyal Medyada Paylaşın: