Doz aşımı zaman

u/yandým
adýmlarým, yaþým boyu kokusunu almadýðým 
ölüm þehri yollarýnda
sabr kolumda aðýrlýk
gün/âhlar boynumda kahýr
sýðýþýyorum kalabalýða,
ayrýlýk solumdaki sýzýdan dýþarý sarkýyor
tenhâlýðýmý belli etmiyorum ama
görüyorsundur, kemiklerimin taþýdýðý cesedi
yüzümde uyduruk bir korkunun tezahür ediþini de




yýldýzlara eriþmek ne zordu aslýnda
hatýrla(t)mak, en afillisinden ahvâlimizi
yokluðunun tadý yine kan damaðýmda
ruhum çýðlýk membaý,
bedenim ise býraktýðýn enkazdan dökülen parça




düþlerimde,
ötenazi bir tutkudan fazlasýydýn
kahr olsun ki
bir celladýn ellerinden koklamýþým kan kokusunu
bundandý kayýtlarda hep ölü okunuþum.

kaç, taç yapraðý kopardým güneþin saçlarýndan
hadým edilmiþ, kaç þiiri söktüm varlýðýmdan
sabah direniyorken olmamak için
oluþuma sövgü eklemekten öteyim þimdi
olamadýklarýma kanlý bir direti..




ayrýlýk her gece kadeh kadeh avucumda
zaten, yokluðunun tütsüsünde þiþedeki balýk oluyordum
derken bile tutuþuyor dilim
ve doz aþýmý zaman intihara meyillenir kirpiklerimden
ah giden ah
sen ki
neleri nelere emanet ettin.







ȥҽყɳɳ




Sosyal Medyada Paylaşın: