Sen tüm yokuþlardan, Anýttepe’ ye;
Yalýn ayak çýkýp, yatsan nafile…
Postunu serip de, yüksek tepeye;
Ata’mýn ardýndan, atsan nafile…
Memleket yaþanmaz olduktan sonra!
Gülistaný yangýn aldýktan sonra!
O caným güller hep solduktan sonra!
Þeyda bülbül gibi, ötsen nafile…
Müslümanlýk yalnýz, namazla deðil!
Din, güzel ahlaktýr, kasýlma eðil…
Cahilleri saldýn, boþaldý aðýl;
Hepsine bir çoban, tutsan nafile…
Milletin malýný, gasp edip, alýp…
Öksüzün, yetimin hakkýný çalýp!
Allah’ýn katýnda, bunca alçalýp!
Her yýl yaya hacca, gitsen nafile…
Bu kadar yalana, devlet dayanmaz!
Bir gün doðru desen, yüreðim yanmaz!
Bu ne biçim millet, kessen uyanmaz!
Bin kez Hakk’a tövbe, etsen nafile…
Karaman-2018/09
TDK:
Nafile: yararsýz, boþuna, boþ yere…
Halil Þakir Taþçýoðlu
ÜSTATLARDAN:
Makamlar fanidir kimseye kalmaz
Yiðitler emanet ambara dalmaz
Senden çoban olur Atatürk olmaz
Binlerce koyunu gütsen nafile......................................................................................mirim
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.