KORKU

KORKU
Sitem etme kimseye, öðretmediler inan:
Ne saygý, sevgi dostluk; ne merhamet ne mizan.
Bilim toz duman oldu, karýþtý sapla saman.
Böyle artýk nesiller, iyi olur anlaman.

Niçin var olduðunu duymadýlar kimseden,
Ruh iþgale uðradý, teslim alýndý beden,
Gençlik mevta edildi, giymeseler de kefen .
Yorma garip gönlünü, yetmeyecek aðlaman.

Kuru laflarda kaldý; vatan, millet Sakarya!
Dürüst sandýklarýmýz þeytaný koyar yaya.
Ne oðul baba gibi, ne kýz benzer anaya.
Ne anlar halden dertten sýrça köþkte yaþayan.

Nasýl bilsin garipler, görmemiþ çift çubuðu,
Zemheri ayazýnda hissetmemiþ soðuðu,
Tarladan geldi sanýr, dolaptaki sucuðu.
Ýntternette yazýyor “Ne iþe yarar kazan?”

Ne pamuk topladýlar ýrgat gibi balyaya,
Ne bir fidan diktiler kalsýn diye dünyaya
Ne uçurtma saldýlar bir kuþ gibi semaya.
Rengi kaçtý dünyanýn, her yeri sardý duman.

Nerde kaldý komþuluk, akrabadan ileri,
Selamla girdiðimiz, gönüllerden içeri.
Kahvelerin hatrý yok, ondan daha beteri,
Bari selamýmýzý unutturmasýn zaman.

Çok yüklenme gençlere bozma sinirlerini,
Harap olmuþ bedenin, artýk öðren yerini.
Balý geçti dünyanýn, þimdi tat biberini.
Gücün varsa karþý gel, mezardan çýksýn baban.

Sosyal Medyada Paylaşın: