gözlerimi yummadan oradayým orasý aklýmýn arka bahçesi sanki diken giren gül çýkýyor kirpiklerimin neminde büyüyor sureti nice anýlara kanat çýrpacak izi kalbimde taþ baský sokaðýn
yaþlýlar ölü taklidi yapmayacak, ölecek kalpten aðýr bu yük bir makine ya da daktilo taþýyamaz kitap almaz diye yavaþlýyorum beni bu güne fýrlatan ayarlarla ellerini uzatsalar kumandaya belli ki sesim kýsýlacak sokaða çýksam .........
benden önce bu denli duyarlý mýydý yüzler bilemem bir gamzeye bile dokunsam yarasý acýyor bebelerden belli oluyor yoksulluk bir araya geliþlerdeki seslerden gitgide çocuklara bulaþan amansýz hastalýk belli ki buradan bir þair çýkacak boþaltacak yüreðini, beynini dolduran o yükü aldýrýþ etmeyecek iki jandarma arasýnda elleri kelepçeli götürülmesine sokaðýn ortasýna iþeyenler artacak baþörtüsü açýlacak bilincin incelecek yüz
durup durup geride kalmýþ þeyleri yeniden yaþamak ürkütüyor beni yeniden asýlmak kara donlu kaðnýya bu denli aðýr, yürüyemiyor sokak dozaþ, ton kilo ayný ayný yüzlerdeki kasvet ileri gitmedikçe sözde kazaya kurban giden yollar
hadi aþtýk diyelim kendi boyumuzu
hey sokak!
24. 08. 2018 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.