Emma seyrediyordu berrak bir derenin temiz dalgalarýný , Orada sevimliliðini görmüyordu ; Yanýnda, serin bir gölgede dere mýrýldanýyordu, Emma iþitmiyordu bu mýrýltýyý. Tatlý bir solukluk duygulu alýmlýlýðýna Sanki yeni çekicilikler katýyordu : Hareketsiz ve düþünceliydi, aðlamýyordu Emma, Gözündeki yaþlarý düþmeye býrakýyordu. Bir iç çekiþ kalbinin acýsýný azalttý ama. O, “Ooo ! Hayýr dedi acýyla, Hayýr, hayýr, Silvain artýk deðil eskisi gibi. Boþuna baðlýlýðýný bana övüyor, O bana boþuna dönüyor. Üzüntümden etkilendiði için, hâlâ sevdiðini söylüyor beni. Öyle söylüyor, ve beni üzüyor dönüp aðlamalarý! Ah ! Çok kere baþardým gözlerindekini okumayý: Düþünüyordu bana söyleyeceðini ; Oysa düþünmeden söylerdi önceleri . “
Victoire Babois 1760-1839 Çev. Sunar Yazýcýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
sunar yazıcıoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.