seni bir ben bilemedim beni bir sen öykümüzü yazan yazmýþtý oysa ne zaman gün akþama kavuþsa ne zaman karanlýklar çökse gönlümün derinliklerine mavi güneþlerce doðardýn alýrdýn gözlerimi þiirimin içinden gözlerimce aðlardýn
seni bir ben bilemedim beni bir sen esmeye görsün o deli rüzgar seni saçlarýndan tutar sürüklerdi gönlümce yollara düþerdin çaresiz dudaklarýmla silerdim gözyaþlarýný ve acýnýn o buruk tadýný içerdim gözlerinden sessiz sessiz
seni bir ben bilemedim beni bir sen çocuksu gülüþlerin takýlýrdý aklýma ürperiþlerinle ürperirdim yolun yolumuz olmuþtu bir kez oysa yabancý’ydýn bilirdim
seni bir ben bilemedim beni bir sen kaybolurdun ara sýra bakýþlarýmdan çýlgýnlar gibi arardým seni duraklar tanýðýmdýr yaðmurlu boþ duraklar koþuþan insanlara sor beni denize buluta rüzgara sor saatleri birbirine eklerdim utançlar süzülürdü saçlarýmdan yaðmur yerine ve gelmeyeceðini bile bile beklerdim
seni bir ben bilemedim beni bir sen zaman durdu senin için büyüyemedin küçük bir oyuncak gibi kaldýn ellerimde cansýz yol çetin yol vicdansýz yürüyemedin seviþemedin sevmedin baktýn gözlerime yalnýz baktýn güneþler gibi gün bitti sen bitmedin
seni bir ben bilemedim beni bir sen oysa nasýl sevmiþtim seni bir bilebilsen
Sosyal Medyada Paylaşın:
umar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.