Söylesene ey hüzün naðmelerini cýrcýr bòceklerine söyleten leyl!...
Kimler seni dinliyor...
Bir nefes olan ömre kimler elbise biçiyor...
Neden kimsesiz siyahlar yetimleri okþuyor...
Aðlamayýn sessiz sözsüz duvarlar, içerde masumlar var...
Birde karýncanýn avucundaki dualar...
Ezaný bekler ruhum duraksamadan
Ah bu yalnýz haþyet! en çok beni yaralar...
Aðarsýn artýk gökyüzü yüreðimde yetimlerim var...
Ýltica ediyor Arz’a çaresiz yakarýþlar...
Durma! belki vakti saatidir naz’ýn,
Seven sevdiðine kýyamaz ki budur esmasý hakk’ýn...
Þehadet etsin yürekler, uyansýnlar sabaha,
Ezan-ý muhammed-i çaðýrýyor salat’a...
Ya Rabb ebede dek sana olan niyazým...
Emanet can’ý, iman ve Aþkýnla dergahýna salayým...
Razý ol bu mücrimden, eyleme baþýboþ,
Nakþeyle ruhuma ilmek ilmek kemali,
Vuslatta göreyim nur’u cemali...
M.K
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.