...

Sabahlarý erken kalkýp
Yürüdüðün sahilleri çekiyor ayaklarýma gök yüzü..



Sonuna kadar açýk olan kapýlarýn aralýðýnda
Dar bir çizgi yoktu içeri girebilmen için
Kuþlarýn zikir ettiði vakitte duydum sesini
Ki,
Sessizlik öldürür insaný
Þehrin üzerine kurulan belirsizlik
Ben nerdeyim...


Iç yanýðý bir kalbin odasýnda
Kýrýlan gece gibi kendime kendime dönüyorum
Korkularým dönmedolabýn en yüksek ucunda
Gülümserken bulutlarla
Ben neresindeyim
Bu çarkýn...



Susuyorum
Bu þehir almadan gidiyor beni...







Sosyal Medyada Paylaşın: