Çelikten vakitler yol ucunda yumruk Ayný çýðlýðý atan fýrçanýn sevda aðý Gözlerini çevirir deli sessizliðin gül yapraðýna Rüzgarýn eteðinde Sazlýklardayým.. Suya binen atlarý kolluyorum Omuzlarýmda güneþ kýrýlýyor Koþuyor..koþuyor Nar gözlü hayallerin kuþaðýnda Yedi renk...
Hangi iklimin ýþýklý aðzýnda aydýnlanýr gecem Üzerimi örttüðünden beri sýr bir hücrede Ve Güvercin kanatlarýnda uysal ay ’la Yüzünün çizgilerine düþ kuruyorum Avlular dualarý afsunlu pencerelere açtýkça Umudu emziriyorum Herkes uyuyor Çekmiyorum avuç içimi göðün ortasýndan
Topraða inen gözyaþýný sezer mi çiçekler Gölgesinde ellerimin üþümüþlüðünü anlar mý Ruhunun daðlarý.. Ki, Yazdýkça kamburu çýkýyor þiirlerin Kalkýp gidiyorum gemilerden Saçlarýmý tarýyor su Sokaklar sancý Çocuk sesleri geliyor kulaðýma gittiðin yerden Üzerine yürüyorum
Okþa baþýmý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
-Tesbih- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.