gökyüzünü göðsünden vuruyor zaman
aklý kýt bir yaðmurun eline verdiði
serseri bir hüzünle..
þimdi biz
iki yakasý bir araya gelmeyen
korkak bir þiirin iki ayrý mýsrasý
hoyrat bir düþ aðrýsý..
ellerin ellerime sataþtýkça
aralýk kýnýna sýðmaz bir kýlýç olup
kesiyor bileklerimi
kana revana bulanýyor
eylül’ün etekleri..
iðne atsan
yere düþmüyor aklýmda
alnýmdan düþtükçe adýn
kimliksiz bir türküyü vuruyorum son satýrýndan
son saatinden geceyi
ve seni
ve beni
ve bizi
son sözümüzden
sonra
noktasý virgülüne sataþýyor bütün cümlelerin
bir cinnet hali
karanfil kokulu bir cinayet iþleniyor içimde
içim kýyamet
yazýlmamýþ bütün þiirler
olay mahali
_sahi
sen hiç
bir kýrlangýç mezarlýðýndan geçtin mi?