Hani ya!
Kayalýklarýn tepesinde emsalsiz kale gibi
Dalgalarýn asla gelmeyeceði düþünülen
Sahillerde kentler vardýr
Bir ýslýk sesi þerit halinde öðlen güneþi geçerek
Beklenen trenin geldiðini anons ediyor
Sen sana doðru yaklaþan trene ilerlerken
Ýzliyorum süzülüþünü
Usulca kal diyeceðim de,
Gözlerim son kez gözlerine takýlýnca
vazgeçmek zorunda kalýyorum
Sen giderken dayanmak için ben
Þemsiye açsam da hayatýma
Yaðmurdu iliklerime kadar yaðan
Ayný kadere yürür coðrafyamýn merkezi
Dar sokaklarýndan geçip Beyoðlu’nun
Hislerini yitirir Galata’da
Bakmaksa çýplak gözle dünyaya
Baþýný okþar sessizliðin
Suskun zamaný öperken dudaklar
Terk eder deðer vermiþlikleri
Rüzgâr savurmakta günleri aylarý yýllarý
Dört mevsim, renkler deðiþiyor
Soluyor düþler ve anýlar
Son dönemeç bitiþ düdüðü saatleri
Sen giderken avuçlarýmda
Sonbahara dönen bu bahar vaktinde
Ardýnda dökülen yapraklarý tutuyorum
Hani ya!
Kayalýklarýn tepesinde emsalsiz kale gibi
Dalgalarýn asla gelmeyeceði düþünülen
Sahillerde kentler vardýr
Gürültüyle gelip vurduðu dehlizlerin
Yorgun denizlerin,
Acýlý duvarlarý gibiyim
Ummuhan YILDIZ