ayaklarýmýz yürümeye adým atmýþken kalmýþýz çamurun içinde gökyüzü git gide burnunu yukarý dikmiþ birileri çeker gibi yukarýlardan kuklalarýn iplerini
alýþamayýz ölümlere, bilin isterim bir kiþinin baþýmýza vurup ekmeðimizi aðzýmýzdan almasýna. özgürlük þarkýlarý söylemeyi severiz aðaçlarýn en yüksek dalýna çýkýp kuþlara özenmeyi bir de
hani bir eþek gibi boynumuza yular takýp binemezsiniz üstümüze anýmsatmak isterim baðrýmýz açýktýr güne umuda tekmelenmeye deðil durup ne yaptýðýnýza baktýðýmýzda
tepenin doruðuna çýkýp yukarýlardan bize emirler yaðdýramazsýnýz eðemezsiniz çiçeklerin boynunu tükürtemezsiniz üfürükçülere dinletemezsiniz sarýklýlarýn sözünü içine iþedikleri dinin bilemezsiniz ne olduðunu daha okumadan
çekemezsiniz ayaðýmýzýn altýndaki kilimi o has Anadolu insanýnýn dokuduðu sökemezsiniz peygamber aðaçlarýný dikemezsiniz cehennem zebanisi binalarý
satamazsýnýz efendim ata yadigârý fabrikalarýmýzý topraðýmýzý!..
09. 07. 2018 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.