Sicim gibi yaðmur yaðýyordu az önce.
Nefes alýp veriþlerin dýþýnda.
Hiç bir hayat izi yoktu
sapsarý kesilen karanlýðýn içinde.
Belli ki yangýn daha uzun sürecekti
külün kimsesizliðinde..
Geçmiþin alaborasý
buluttan bir yol olurken ayaklarýmýn altýnda.
Yýldýzlar oturacaktý sessizliðin dallarýnda.
Taradýkça saçlarýmý yarým bir düþünce
Ses yapraklarý konacaktý rüzgarlara.
Saat deðeri taþýdýkça her saniye
akacaktý hayat taþ duvarlarýn ötesinde.
Soðuk bir havayý teneffüs ederken
karlý öpüþler buluþacaktý avuçlarýmda.
Örtülüyken kirpiðim kirpiðine ay ýþýðý ile.
Kýyýsý olmayan sularda yýkanýp
coþkun dalgalarda donacaktý yüreðim acý ile.
Sahibini ararken zaman
bir peri masalý bestelenecekti ömrüme.
Alacaklý olduðum hayattan
hesap soracaktý
’Eski’ dediðim en zengin kelime..
Çiçek yetiþtirecektim yine
yaralarýmýn içinde.
Pervasýz bir avcý gibi
Seviyordu yüreðim coþkuyla beklemeyi.
çünkü yoktu gelmenin vakti.
Alakoydukça pusulamdaki sihri
Tutuyordu yollarý þiir.
Sensizliðin ötesini toplayýp
astýkça unutmayý þafaðýn koynuna.
Birikmiþ düne kavuþtukça yarýnlar.
Hasar almadan hasret kalýnmazmýþ
Mutlu olmanýn
mutsuzluðu büyüttüðü bu dünyada.
Aðýz ýslanmadan söz baþlamazmýþ
oluk oluk þiir akýttýkça baðýra sevda
Yokluðun tükenmek bilmeyen saatlerinde
dört nala yaþadýkça...!
Ferdaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.