YOKUŞ YOLLAR

Altý gürz ile ben çýktým cihada
Nefsime yenildim, yalan dünyada
Soydular alenen, kaldým meydanda
Tuþ eyledi, yalan dünya neyleyim

Uzun deðil ömür, neden bilmedim
Hakký bildim ama yola girmedim
Kaldým ben yollarda toza belendim
Yokuþ yollardayým, yorgun neyleyim

Ýplik oldum, nice bele sarýldým
Çamur oldum, kazanlarda karýldým
Koydular bedene, ruhla dirildim
Mevsimler hazanmýþ, soldum neyleyim

Vardým bir kapýya, girdim içeri
Temaþa eyledim, hoþ deðil seyri
Çýkmak için adým, attým da geri
Olmaz deyip, çevirdiler neyleyim

Karanlýk bir oda, beni koydular
Ýðneden ipliðe, sual sordular
Sýrat ince deyip, beni yordular
Sýrat köprüsünde þaþtým neyleyim

Gönül ahû zarda, kalýnca aðlar
Mahþer kazanýnda, insanlar kaynar
Korku sarar gözü, yürekler oynar
Kevser havuzuna, koþtum neyleyim

Kul Seyyah sarýlýp, kefen giyince
Münker, nekir sorgu, için gelince
Rab’bin kim, nebin kim, söyle deyince
Allah deyip dilim, coþtum neyleyim..

Tahsin Þahin Kul Seyyah


Þahit ol Ya Rab, s/öz Kul Seyyah dilinde
O hep; yol, yol yordam söyler kaleminde
Ýðneden ipliðe hak ile gerçek,
Yokuþ olduðun bilmez yol neyleyim...
—————————————Gül Laypanoðlu þaire’mizden..
Sosyal Medyada Paylaşın: