YOL KESTÂNELERİ...

Damarlarým taþý kýrmýþ, giderim!
Nice seher görmemiþler altýmda!
Boydan- boya mezarlýk idi zemîn,
Yapraklarým bakar- ben yaþ dökerim...

Nice Meftûnlar, gözlerken bizi,
Þaþýran gâfiller çökerler dizi,
Akýllý olanlar aðlaþýr özü,
Bir yol çekilmiþ ki, beton yol izi!...

Ne kestâne kalmýþ ne dað cevizi,
Bu kalýn gövdemi, daraltýr bezi!
Her iki yanýmdan, geçen o yollar,
Sabah, öðle-akþam, sýnarým sizi...

“Hâtuniyye” denirdi, mahalle adým’,
Bir deðerli insan ve üstün Kadýn,
Beþyüz yýl önceden, bu hâtýratým,
Denilir: Atapark, mezarlýk- parkým!...

Kalemle yazýldým, beyaz kâðýda,
Ne lüzum, efkâra- ne söz- aðýda,
Solumda mezarlar, önüm- saðým da,
Beton, harç döküldü, Þehîd üstüne!...

Kadir’im. Ne yazsam, yol geçer 0’rdan!
Ayak basmak elem, feryâdým ondan!
Þehîdlik üstüne, kurulmuþ Vatan...
O, geçti: ”SER”inden, korkarým O’ndan.

Kadir Yeter. TRABZON.

Sosyal Medyada Paylaşın: