Bakmalar
Her þeyin en sonunda
Yanaklarý kýzarmýþ elmanýn kokusundan akýyor bakmalar...
Hiç kimse görmüyor dýþýmdan içine yuvarlanan buðuyu
Yüzümün kenarýnda bulutlu pencereler
Mavi bir gök gibi döndüðünde görüyorum
Duvarlarda elinde elma þekeri çocukluðum
Öperken yalnýzlýðýn çimini
Gõzlerimi bakan denizden su içiyorum
Aklýmýn güncesini bir yolculuða baðlayýp
Balýklar yüzdürüyorum iki kýta arasý
Sevdaya en yakýn yerde
Çocuklu/
Masallý
Beyaz kalabalýðý dudaklarýma taþýyan sesinden
Bir taþ atýyorum...uyanýyor
Dað ve gece kuþlarý
Ki
Bütün bakmalar
Baþ dönmesi
Iç çeken düþler bahçeler büyütüyor
Gölgesine uzanan aðaçlar gibi sarýlýp gövdene
Ikimizi konuþuyorum
Her þey arasýnda kýpýrdayan yapraklar
Bu dudak izi
Bu buðulu cam
Koþan atlar
Derinlerde gittikçe güzelleþen aþk
Yüzümden þehirler geçiyor ormanlar dolusu
Mesela bir çocuk oturup kayaya
Ekmek dilimliyor kuþlara
Seviyorlar ben gibi çýrpýnan uzaklarý
Bilmez miyim ne anlatýyor bu sözler
Arkamdan yürüyen ayak sesin
Soluðumun kýyýsýnda
Bakmalar diyorum
Kimsenin kullanmadýðý saatlerde
Çýkageliyor Cumartesi
Sonra diðer günler
Yaðmur hýzýyla
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.