Sen ve Unutmak
Unut bir yerde beni
Unutulmak acýdýr; ama sen unut
Unut ki zamaný gelince hatýrlamadýðýn kiþiyi, öðrene; anlayasýn!
Anlayasýn ki beni de bile, anlayasýn.
Unutman gereken yeri bilirsin
Unutmalýsýn ki unutulan olayým
Unutulan olayým ki
Seni unutmayayým!
Sana seni anlatamam
Yazýlacak olan her söz seni anlatmalý belki;
Gökyüzüne bakan seni görmeli.
Sevgilinin yüzündeki “sen” olmalý ama sen bir baþka olmalýsýn.
Bütün þarkýlarda sen duyulmalýsýn
Denize dalan seni hissetmeli. Boðulurken “sen” olmalý.
Çok komik ama; bütün yollar sana varmalý.
Çok uzak diyarlarda büyütüp, beslenilmiþ hasretlere konan hülya olmalý, “o”, “sen” olmalý!
Ýnsanlar güzel bir koku duymalý, Duyduklarý yönde “sen” olmalýsýn.
Cennet “sen” olmalý, Her gelen sana varmalý. Belki;
Bulut sen olmalýsýn, bereketlendirmelisin topraðý, taþý.
Ýðde, belki incir, belki zeytin aðacý olmalý ama,
En tepedeki tane “sen” olmalý!
Þimdi, “sen”
Beni unutmalýsýn ki,
Her neysen, her neredeysen, her kimsen; “sen” iþte “o”sun. Ve
“Sen” hep öyle kalmalý, hep ruhumda ilahý aksettiren “ýþýk”, bir “nur” ve “sen” evet “sen”
Hep olduðun gibi kalmalýsýn!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.